مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
آمـدم بـاز کـنم چـشـم پُـر از باران را و به عطر نجف آغـشته نمایم جان را آمدم در طلب سورۀ والشمس و ضحی یک دل سیـر تمـاشا کنم این ایـوان را آدم و نـوح و محـمـد به حـرم آمـده‌اند تا به الگوی علی شرح دهند انسان را آیه آیه همه جا مدح عـلی می‌خوانـدند ای دل غـافـل من باز بخوان قـرآن را أَفَــمـَنْ كَـانَ عَــلـَىٰ بَـيِّـنَــةٍ مِـنْ رَبِّــهِ؟ جز علی کیست که روشن کند این برهان را خواستم شمّه‌ای از رزم عـلی بنـویسم نتوانم که به تصویر کـشم طـوفـان را او که از بدر و احد، خیبر و خندق آمد تا به شمشیر دودم مسخ کند شیطان را شاخـص عـدل الـهی بُوَد و می‌سنجـند به ترازوی مساوات عـلی، میـزان را آنچه گفتیم فقـط قـطره‌ای از دریـا بود من که نشناختم آن وسعت بی‌پـایان را |